Aralık 2017 - bence

İÇİMDEKİ GÜNEŞ “LET THE SUN SHINE IN” Festival filmi izledim bu hafta… Ağır, aksak tipik bir Fransız sanat filmiydi....

İÇİMDEKİ GÜNEŞ

“LET THE SUN SHINE IN”

Festival filmi izledim bu hafta… Ağır, aksak tipik bir Fransız sanat filmiydi. Herkese hitap etmeyecek türden, zaten İstanbul’da iki salonda sadece birer seans vardı, seyirciyi saydım 10 tane tek kadın, 2 tane de çift vardı, bu şartlarda gayet başarılı bir sayı, beklemiyordum doğrusu J BENCE en enteresan sahnesi bir Fransız gece klubünde Türkçe sözlü şarkı çalmasıydı ©

Orta yaşlı eşinden boşanmış, 10 yaşındaki kızıyla yaşayan sanatçı bir kadının aşk arayışını anlatıyor. Arama şekli farklı da olsa, sanırım dünyadaki çoğu kadın hep “içlerindeki güneşi” ortaya çıkaracak erkeğini düşlüyor.

Film çok farklı coğrafyada geçse de gördük ki erkek kafası hep aynı… Evli erkekler için sevgilisi ya da metresi -adı her neyse- ikinci kadın “büyüleyici” ama karısı “olağanüstü”… Ufak kaçamaklara evet ama karısı evde olmak şartıyla, düzeni bozulmamak koşuluyla… Kimi erkek tutkulu ilişki yaşadığı kadınla ilişkisini sürdürmek istiyor evliliğini bozmadan, bunu açıkça ortaya koymayı dürüstlük sanarak, kimisi de geçirdiği bir gecelik heyecandan pişmanlık duyuyor “yaşasın evlilik” diyerek karısına koşuyor… Hiç biri geride bıraktıklarının da bir kadın olduğunu, onun da hisleri, gururu, duyguları olduğunu, böyle bir durumda ne hale geldiğini, nasıl kırılıp yeniden ayağa kalkmaya çalıştığını umursamıyor, arkasına bakmadan hayatına devam ediyor.

Filmin finalinin bir falcıda bitmesi çok eğlenceli doğrusu… Coğrafi konum, sosyolojik durum fark etmiyor demek ki, kadınların da çaresiz hissettiklerinde başvurdukları çaldıkları kapı “falcı bacı” J Falcımızın beş dakika önce sevgisi tarafından terk edildiğini, hiçbir şey olmamış gibi ofisinde seansa başlayıp karşısındaki kadına gelecekle ilgili yorumlar yapmasını düşünürsek, ağlayalım gülünecek halimize L

Falcı rolünde Gerard Depardieu oynuyor. Yılların tecrübeli sanatçısına güzel bir vefa göstergesi olmuş.

MUCİZE- “WONDER” Vizyondaki film MUCİZE, herkesin seyretmesi gerekiyor BENCE. Yine bir roman uyarlaması, tabii hiçbir film kitaptaki ...

MUCİZE- “WONDER”

Vizyondaki film MUCİZE, herkesin seyretmesi gerekiyor BENCE. Yine bir roman uyarlaması, tabii hiçbir film kitaptaki gibi güzel anlatılmıyor, o kadar ayrıntıya girilemiyor, ama yine de seyrederken bize 2 saatlik keyif yaşatabiliyor.

Doğuştan hayata şansız başlayan bir çocuk, çeşitli operasyonlar, hastane odaları, dışlanmışlık duygusu, kendini farklı görme, çevresinde değersiz hissetme…Filmin kahramanı Auggie, ailesinin katkısıyla gelebileceği en iyi yerde…. Aynı durumda farkı koşullarda olan dünyadaki sayısız çocuğu düşünce yine de bu çocuğa şanslı diyebiliyoruz.

Film bize ön yargılardan arınmayı, sıra dışı gibi görünen kişilerin duygularının bizimkiyle aynı olduğunu, ilk anda dış görünüşü bizden farklı da olsa, karşımızdakinin görüntüsüne alışabildiğimizi, bir müddet sonra gördüğümüzün aslında insanların içi olduğunu, ailenin, ya da yakın çevrenin desteğinin neleri başarabileceğini gösteriyor. Bir de gösteriyor ki; bazen çok önemsediğimiz, öncelikli olduğunu düşündüğümüz konuya eğildiğimizde, tüm dikkat ve ilgimizi ona yoğunlaştırdığımızda, en yakınımızda, aslında bize çok ihtiyacı olanları kaçırdığımızı anlıyoruz çok geç de olsa. Bir anlamda kendimizle yüzleşiyoruz izlerken.

Filmin sonunda çocuk ayakta alkışlanırken, annesi çocuğuna “sen mucizesin” derken, düşündüm de aslında her çocuk bir mucize… İçindeki mucizeyle doğuyor, onu ortaya çıkarmak bize düşüyor, ruhunu rahat bırakmak, mutlaka yapabileceği, bu dünyaya katabileceği bir şeyi olduğuna inanmak gerekiyor.

Filmdeki anne çok güçlü, çok fedakar, pek çok benzeri gibi… Böyle zamanlarda kadınlar zırhlarını kuşanıyor, hele ki anneyse bu zırh daha da kalınlaşıyor, hem kendinle, hem ailesiyle, hem çevreyle savaşıyor, çoğunlukla da başarıyor. Ama buradaki baba bence ender babalardan.. BENCE her çocuğun sahip olmak isteyeceği türden ve tabii her kadının hayatın her anını paylaşmak isteyeceği harika bir koca J

Film başrolündeki Julia Roberts hayranıyım. O kocaman ağzıyla gülüşü, gülerken gözlerinin içinin de gülüşü beni kendine çeker… bu filmde sanki biraz kilo almış ya da rolü gereği giyim tarzıyla tam olarak eğitimli, çalışan, kendini ailesine adayan bir anneyi yansıtmış… “ÖZEL BİR KADIN – PRETTY WOMAN” tam tersi olan bu kadınlık hali de ona çok yakışmış J