DOSTLARIM VAR BENİM, SIĞINDIĞIM ZENGİNLİĞİM !

Dün iş çıkışı annemi ziyarete gittim baş başa sohbet ettik anlaşıldığımı hissettim. Akşam  canımı çok sıkan bir olayı anında yayın yaparak arkadaşlarımla paylaştım. Üzüntüm geçmedi ama hafifledi.  Bu sabah kızımı kuzenimin yanına yolcu ettim, tek telefonla evini açtı ona. Gece sayılabilecek saatte kız kardeşim bizi havaalanına bıraktı, minnet duydum. Üst üste tüm bunlar beni duygusallaştırdı yazmak istedim, onlara teşekkürü borç bildim

Benim çok arkadaşım var, çok tanıdığım, çok selamlaştığım, ama en önemlisi sayısı kaçsa kaç, gerçek dostlarım var. Gece yarısı aklıma bir şey takıldığında arayacağım, ağlamak istediğimde telefon açıp başını şişirip, kapatırken birlikte güleceğim, kapısının önünden geçerken evde misin çay koy geldim diyebileceğim,  ya da aradığında hiç bozulmayacağını bilmeden ben şimdi uygun değilim seni sonra ararım diyebileceğim, sonra aramasam, aramayı unutsam da acaba alınmış mıdır diye düşünmeyeceğim. Mutluluk resimlerini görünce gülümseyeceğim, özlediğimde sitem edeceğim, kızdığımda darılacağım, ama sadece bir gün küs kalacağım, mutlaka içimdekileri dökeceğim, kendimi ifade etmek için uğraşmayacağım, maddi ilişkilere girmeden, hesapsız kitapsız birlikte olduğum, saklamadan paylaştıklarım, en önemlisi yanında kendim gibi olduğum dostlarım var benim.

Hayat kazançlar, kayıplar dengesiyse eğer ben şanslıyım. Tanımadığı insanlarla sorunlarını paylaşan, sanal ortamda mutluluk arayan, birlikte gülebileceği kişilere özlem duyan, ya da gizlice ağlayıp, bunu saklayan, gözyaşlarını güçsüzlük sanan, maskelerle dolaşanların dünyasında bu ne büyük bir lüks farkındayım.

Bazen yıllar sonra bir arkadaşımın sesini duyuyorum mutlu oluyorum, sanki her gün birlikteymişiz gibi kaldığım yerden devam ediyorum, bazen uzun süredir görüşemediğim arkadaşlarım arıyor, akıllarına geldiğim için mutluluktan yere basamıyorum, bazen birini arıyorum buluşalım diyorum, hemen kabul ediyor, gururlanıyorum, bazen birlikte olmak istiyorum gelmiyor, bugün canı sıkkın diyebiliyorum. Çok şanslıyım, çok mutluyum ve tanrıya çoookkk şükrediyorum.

Anneme de buradan teşekkür ediyorum, bize hep arkadaş olduğu, hep dostumuz kalabildiği, bizimle her şeyi paylaştığı ve bize sevmeyi, sevdiğini kaybetmemek için emek vermeyi öğretebildiği için. Bize ortam sağlayarak, bu ilişkilerin temelini attı.

Birlikte vakit geçirmekten büyük keyif aldığım,  yanından ayrıldığımda iyi ki varlar diye düşündüğüm, hayatımda olduklarına şükrettiğim güzel dostlarım, dostluklarım. Yaşları, kişilikleri, yaşam koşulları farklı, hayatımın renkleri onlar benim. Kimisiyle kan bağım var, kimisi çocukluktan, kimisiyle okul yıllarından, kimileriyse sonradan hayatıma giren ve kalıcı olan. 

Maneviyatın unutulma tehlikesiyle karşı karşıya olduğu bu zor dünyada herkese gerçek dostlar, dostluklar diliyorum. Hayat onlarla daha güzel, daha katlanabilir hale geliyor.