ÖLÜM – AYRILIK-ÖZLEM

Yaşam ne kadar gerçekse ölüm de o kadar gerçek. Ayrılmaz ikili hatta… Yaşadığımız sürece pek çok duygu tadıyoruz olumlu, olumsuz. Özlem bunlardan en üzücüsü, en yoğun yaşananı belki de en çaresiziL Karşısında en aciz kaldığımız , ne yapacağımızı bilmediğimiz, ulaşmak istesek ulaşamadığımız anlarda hissettiğimiz duygu özlem. Özlem acı demek, özlem ayrılık demek, özlem kayıp demek, özlem geçmiş demek.

Ayrılıklar sonrası hissettiğimiz özlemse en dayanılmazıdır. Sevdiğimize ulaşamıyor, bir daha sesini duyamıyor, istediğimizde yanımızda hissedemiyorsak ve hep özlüyorsak o artık derin yaradır.

Çocuğumuzu okula bıraktığımızda, ya da şehir dışına yolladığımızda, evlendiğinde, sevgilimiz iş seyahatindeyse, eve döndüğümüzde birlikte yaşadığımız kişi-kişiler artık bizi karşılamıyorsa bu hissi yaşamışızdır hepimiz. Ama eğer bu durum kalıcıysa, işin içinde terk ediliş, ani kaybediş, unutuluş, ve tabii ki ölüm, ne denir, ne yazılır bilemiyorum??

Çok yakın arkadaşlarımın geçtiğimiz günlerde babalarını kaybetmesiyle bir yerlere attığımız bu kavram beynimde ön sırada şu sıralar. Genç kızlık döneminde hafta sonları evlerinde kaldığım, biz kızlar içeride otururken, gizli gizli sigara içip, müzik dinleyip, o zamanın terimiyle “çıktığımız çocuklardan” bahsederken, Fikret amca içeride sessizce tv seyreder, Güler teyzenin hazırladığı mezeleri eşliğinde keyifle demlenirdi. Ondan kalan resim bu bana… Allah rahmet eylesin, geride kalanlara sağlık, sabır versin.

Geri dönüşü olmayan, bir daha hiç yaşanmayacak anıların sonu bu ayrılık, tek bir anını bile düşündüğümüzde, son olduğunu bilseydim sonuna kadar tadını çıkarmak için uğraşırdım, o anı elimde tutmak için sonsuza kadar yalvarırdım diyebileceğimiz acılardan, bitmeyecek olan özlemleri yaşayan bilir zaten, Allah düşmanıma vermesin dediklerimizden…

Bir TV programında Ömür Gedik, Sinan Çetin ve eşi ile röportaj yapıyordu. “Yıllardır süren evliliğiniz, çocuklarınız var, nasıl sürüyor böyle dengede, bu güzellikte” diye sordu. Çetin’in verdiği cevap “ben onu özlüyorum”. O gün bu gündür hep düşünmüşümdür, kendi bırakıp gittiklerimin ardından da, beni bırakanların ardından da… ben onu özlüyor muyum, her hatırladığımda gülümsüyor muyum, ne kadar sıklıkta hatırlıyorum… benim için çok doğru bir ölçek oldu bu. Bazı insanlarla yıllarınızı geçiriyorsunuz, gün geliyor ismini bile anmıyorsunuz. Hayatımıza giren bazı kişilerleyse de geçirdiğimiz birkaç güzel anı yıllarca unutamıyorsunuz.

Hepimizin hayatında kalıcı sevgiler vardır, ailemizle başlayan, gerçek arkadaş, dostlarımız bazen komşumuz, eşimiz, sevgilimizle devam eden, hayatımıza giren sevgisi hiç bitmeyen, hayat boyu süren, ilk günkü heyecanını, önemini yitirmeyen. Dilerim yaşamımız boyunca hep böyle ilişkilerimiz olsun, ayrılıklarımızın sayısı az ve süresi kısa olsun.