Hayat her gün bir başlangıç, bir bitiş… her bitiş yeni başlangıç… kalbimizde sakladıklarımız, beynimize kaydettiklerimiz, biriktirdiklerimiz hepsiyle birlikte biziz © bazen SİL BAŞTAN demek gerekiyor, SİLİP BAŞTAN başlamak gerekiyor, sakladıklarımızı, kaydettiklerimizi, biriktirdiklerimizi… bunun için de VEDALAŞMAK gerekiyor, HESABI KAPATMAK !!!!

Birkaç gün önce Mustafa Koç’un ölümü beni yine, yeniden sorgulattı hayatla ilgili. Günümüzde 56 artık orta yaş sayılıyor. Daha yapacağı çok şey vardı. Bu kadar üretken, güçlü, nüfuslu, hatta adı dünyada geçerli birinin ani ve erken ölemeyeceğini düşünüyor insan. Daha önce pek çok sanatçıda da yaşadık… sanıyoruz ki onlar hep ordalar, orda kalacaklar.

Ben yakın tarihlerde daha net anlamaya başladım;  zamanın hızına yetişemeyeceğimize, sevdiklerimizin her an yanımızda olamayacaklarına, istediğimiz an istediğimiz kişiye ulaşamayacağımıza, geçmiş güzel günlerin anı olarak kalacağına bir daha hiç yaşanmayacağına, onun yerine başka güzellikler koymamız gerektiğine daha çok inandım. Gurur benim neyime?? Anladım ki, anlatamadıklarım, söyleyemediklerim beni daha çok rahatsız ediyor. Biriyle küs olmak, kavga etmek, ruhumdaki şiddet, hüzünden daha çok yaralıyor. O yüzden dedim ki; “Aycan söylemek istediğini söyle, içinde kalmasın, ama küsme, kinlenme, seni aradığında aç, görmek istediğinde git, hesap yapma, o an istiyorsan, içinden geliyorsa harekete geç. Sabah çok geç olabilir, belki hiç görmeyebilirsin, belki hiç sesini duymayabilirsin”. Öyle yapmaya, böyle yaşamaya çalışıyorum, elimden geldiğince. Tabii bu karşımızdakilere de bağlı, bazen tek taraflı çaba yetmiyor ilişkileri sürdürmeye ama en azından “elimden gelenin fazlası buydu, yaptım” diyebiliyorum kendime.

Bence sizde ilk fırsatta arayın uzun süredir görmedikleriniz, sevdiğiniz ama sizi terk ettiğini düşündüğünüz kişileri… sesini duyduğunuzda, telefonu kapattığınızda eminim çok daha mutlu olacaksınız, içiniz daha rahat edecek. Varsın telefon açılmasın, istediğiniz bir an yine arayın, varsın yine açmasın. Arasaydım keşke diyeceğinize, aradım o açmadı, gittim görmeye o istemedi diye rahatlayın. Varsa hesaplarınız kapatın.. düşünün hangisi sizi daha çok üzüyor, hangi yaralanma daha acıtıyor?? böyle dargın, yarım yaşamak mı, yoksa meseleleri tamamen halledemeseniz bile gördüğünde konuşabilmek, yüzüne bakabilmek, sesini duyabilmek mi???

Vakit çok dar gerçekten, yapmak istediklerimize, yaşamayı hayal ettiklerimize, görmeyi düşlediklerimize fırsat olmayabilir.  KIRIN ZİNCİRLERİ, hem kalbinizden, hem bedeninizden ..