Uzun zamandır aklımda olan, görmeyi istediğim bir yerdi İğneada. Uzun yıllar önce birkaç saatliğine gitmiştik, aklımda kalan yolların çok virajlı olduğu ve Bulgaristan sınırını gördüğü idi…

Günübirlik bir tura katılıp İğneada’ya doğru yola çıktık. Köyler arasından, ağaçlı ama çok virajlı yollardan geçerek ulaştık bu güzel beldeye. Demirköy’e bağlı bu şirin beldenin ismi İneada imiş aslında, halk arasında zamanla İğneada olarak kalmış.

İlk durağımız Dupnisa Mağarası idi. Mağarayı gezdik. Yarasalar üremek için bu mağarayı kullanıyorlarmış, üreme dönemlerinde ziyaretçilere kapalı oluyormuş. Mağara içinde gezerken tabii ben yer altı kahramanım “Vincent”ı ve bu güne kadar izlediğim yerin altında sularla kaplı film sahnelerini düşündüm J

Mağara çıkışında yemek molası verdik. İsteyen gözleme, isteyen köfte ekmek ya da sucuk ekmek yiyebiliyor çok uygun fiyata ve dere kenarında, ağaçlar altında…

Buranın meşhur içeceği “Hardaliye” satılıyor tezgahlarda. Söylediklerine göre kansızlıktan, mide rahatsızlıklarından tutun neredeyse her derde deva…

Daha sonra İğneada merkezde mola verdik. Kıyıyı seyrettik, küçük bir çarşısı var. Tüm yiyecek yerleri, market, kasap burada toplu halde yer almış.

Longoz ormanlarını dışarıdan seyredip, kuş seslerini ormanın başında dinledikten sonra, Beğendik Köyünde kahve molası verdik. Bu köyün isim hikayesi anlatılanlara göre şöyleymiş; Mustafa Kemal köyü ziyarete geldiğinde, Bulgaristan sınırındaki rengarenk, bakımlı evlere bakınca hayıflanmış. Köylü, Ata’nın ziyaretinden sonra harekete geçmiş, köyün çehresini değiştirmiş. Atatürk tekrar ziyarete geldiğinde sormuşlar köyü beğenip beğenmediğini, “Beğendik” cevabını alınca köyün adı “Beğendik Köyü” olarak kalmış.

Bu köyün ağaçlarında şimdiye kadar tatmadığım lezzette erikler var, dalından koparıp bol bol yedik. Horozlar, inekler, köpekler hepsi bir arada mutlu mesut yaşayıp gidiyorlar.

Tek günlük İğneada gezimizi Edirne’ye doğru yola çıkarak tamamladık. Kendime söz verdim, bu yaz buraya gelip, upuzun sahilinde mutlaka denize gireceğim.