Aşure ayı bu ay… çeşitli hikayeler var aşurenin çıkışı hakkında, neyse ne, çok ilgilenmiyorum. Kim çıkardıysa, ilk ne için yapıldıysa ellerine sağlık, iyi ki yapılmış, iyi ki gelenek haline gelmiş.

Tatlı çok seven ben, aşureyi bir başka seviyorum. Bu özel tatlıyı, hayata benzetiyorum. Karmaşık, karışık… her türlü güzellik bir arada, hele içine tuz atan toplulukların da olduğunu düşünürsek tatlı, tuzlu bir arada, ne kadar çok çeşit olsa o kadar güzel, tıpkı hayat gibi, yaşananlar gibi…

Aşure yapımı insanı sosyalleştiriyor, aşureler pişiyor, komşulara dağıtılıyor, tanıdık, tanımadık kime kısmetse tadına bakıyor, dualar ediliyor, pişirenin dilekleri kabul olsun deniliyor, aşure kapları boş gönderilmiyor, içine ikramlıklar koyup, tekrar komşunun kapısı çalınıyor. Yeni bir muhabbet , yine ayaküstü sohbet… ne güzel bahane, ne güzel adet.

BENCE aşure, pişirenin yaşam tarzını yansıtıyor. Üstünü çok süsleyip sunanlar, rengarenk yaşamayı sevenler, ya da fazla süse gerek yok içindekiler yeter diye düşünüp sadeliği seçenler.

Hiç yapmadım ama çok şanslıydım, ay boyunca neredeyse her gün yemek kısmet oldu. İnanmak istiyorum ki, çok kısmetli, bolluk bereket içinde bir yıl geçireceğim, pişirenler de , yiyenler de nasiplenecek, aşure kabının içindekiler gibi hayatımız zenginleşecek :)