İNADINA YAŞAMAK!!!!

2016 nın, aslında hayatımızdaki herhangi bir yılın daha sonuna geldik. Her yıl gibi iyi , kötü pek çok anımız oldu. Sevinçli, üzüntülü pek çok olay yaşadık, yaşananlara şahit olduk. Ama sanki bu yıl biraz daha şiddet, kavga, terör, ölüm haberleriyle doluydu ülkemiz için. Hepimiz toplumsal mutsuzluğa kapıldık. Ekonomik, siyasal, kültürel alanda geriye gittiğimizi fark edenlerin umutsuzluğu, tükenmişliğini yaşadık, yaşıyoruz…

Her sabah bir başka kötü haberle uyanmak, haber seyretmeye korkar olmak, söylenmek, ağlamak, kahrolmakla geçti çoğu günümüz.

Bu durumun ben de yarattığı tepki inadına yaşamak oldu. Üzüntüye, acıya, tutulan yaslara rağmen inadına yaşamak… hissediyorum ki, sona yaklaştık, dünya kaos içinde, her şey tüketiliyor, sanıyorum ki bugün gördüğümü bir daha göremeyeceğim, bugün yediğimi bir daha yiyemeyeceğim, sağlığım yerindeyken giyineyim, sokaklarda yürüyeyim, kim bilir akşam eve gelecek miyim, sevdiklerime bir kez daha sarılacak mıyım???

Ölümün yakışmadığı insanların yaşama veda ettiğine şahit olduk, öyle zamansız ölüm haberleri aldık ki, her an , herkese her şeyin olabileceğini yerleştirdik iyice beynimize, kalbimize. O yüzdendir ki zaten çoğunlukla kalbimin sesini dinleyen ben, ağladığım zamanlara inat, güldüğüm her anı kar sayıyorum, güzel geçen bir gün ardından şükrediyorum, sevdiklerimden aldığım keyifli haberlerle avunuyorum, zaten günlük telaşeler içinde dopdolu, yoğun ve yorgun hayatımı, kendime yaratacağım zamanlarda en iyi şekilde geçirmeye çalışıyorum. Bu bazen evde hiç bir şey yapmadan, pijamalarla gezinmek, bazen alarm çalmadan uyandığım sabahlar, bazen sokaklarda tek başına dolaşıp, etrafı seyretmek, bazen sevdiklerimle buluşup kahve içmek, çok sevdiğim ya da hiç bilmediğim bir yemeği yemek, hafta sonları sinemaya gitmek, ailece yaptığımız kahvaltılar, yakın arkadaşlarımla ev toplantıları, evde film seyretmek, oyun kalitesi azalsa da, senaryolar basitleşse de tek tük kalan tiyatro salonlarında seyirci olarak yer almak, hangisine fırsat bulur, hangisine vakit ayırabilirsem onu yapmaya çalışıyorum.

Bana göre, 2016 yılı 2015’in devamıydı toplumsal ve bireysel olarak. Geçen yıl bedenimde ve ruhumda açılan yaraları sarmakla geçti bu yıl. Tamamen olmasa da iyileştirdim kendimi ama yaranın derinliğine bağlı tabii iz kalıp, kalmaması L . 2017 den beklentim;  yaralamamak, yaralanmamak. Ne kimse beni üzsün, ne ben kimseyi üzeyim, ne sömüreyim, ne de sömürüleyim. Güven içinde, huzur içinde, özgürce davranacağım, özgürce yaşayacağım ülkemde, geleceğe umutla bakmak, hala hayal kurabilmek, ve sevdiklerimle, sevdiğim yerlerde, sevdiğim şeyleri sağlıkla yapabilmek, eksilenlerimin olmadığı, eksikliklerin yerine yepyeni mutlulukların dolması en büyük dileğim.

Geçen yılın sonunda geçirdiğim bir rahatsızlık nedeniyle evde raporluydum. Vaktim vardı dolayısıyla.. Yazmayı çok seven, kendimi en iyi yazıyla ifade eden ben, ne zamandır düşündüğüm, düşüncelerimi yazıya dökme, yaşam biçimimi paylaşma ve geride kalıcı bir şey bırakma fikrimi gerçekleştirdim, bu sayfayı açtım ve   bir yılı doldurdum. Çok üzüntülü, bunalımlı bir dönemi  avantaja çevirmiş, aklımdaki bir şeyi gerçekleştirmiştim, bundan güç alarak 2016 yı inadına yaşayarak geçirdim.

Hepimize, tüm dünyaya, insanlığa barış dolu, ayrımcılık olmadan, her türlü canlıya saygı duyarak, ruhen ve bedenen sağlıkla, aydınlıklar içinde, sevdiklerimizi artırarak, sevmediklerimizden uzak durarak, kavgasız, huzurlu, mutlu, enerjik, gönlümüzdeki tüm dileklerin gerçekleştiği, şansın bizden yana olduğu, çok güzel hediyeler aldığımız, çok güzel hediyeler verdiğimiz bir yıl diliyorum J

HOŞ GELDİN KURABİYESİ

Geçenlerde bir arkadaşım doğum yaptı. Hastaneye gözün aydın ziyaretine gittiğimizde annesinin kendi elleriyle yaptığı kurabiyelerden ikram ettiler. Çok hoşumuza gitti. Kurabiyenin lezzeti de görünümü de çok farklı ve güzeldi, hem de anneanne imalatıydı.

Alışmıştık hastane odasındaki karşılamalarda lokumlara, çikolata, badem şekerlerine, bu fikir değişik geldi. İsmini “Hoş Geldin Kurabiyesi” koydum. Anneanneden torununa, ya da evimize, gönlümüze hoş gelen misafirlerimize gönül rahatlığıyla ikram edebileceğimiz, lezzeti akılda kalan “Hoş Geldin Kurabiyesi” yeni yıla da güzel bir hoş geldin karşılaması olur diye düşünerek, malzemelerini aşağıda huzurlarınıza sunuyorum. Gerisi sizin yaratıcılığınıza, sizin zevkinize kalmış, ister karıştırın üstüne fıstık ekleyin, ister pudra şekeriyle süsleyin.

Deneyin mutlaka beğeneceksiniz, ve eminim siz de bununla pek çok kıymetlinize “Hoş geldin” diyeceksiniz.

MALZEMELER

YARIM PAKET SANA, 1 SU BARDAĞI SIVI YAĞ

3 YUMURTA

1 SU BARDAĞI PUDRA ŞEKERİ

1 PAKET KABARTMA TOZU

400 GR NİŞASTA

ALDIĞI KADAR UN

ÜSTÜNE SOS

450 GR NUTELLA

YARIM SU BARDAĞI SIVI YAĞ

YARIM PAKET MISIR GEVREĞİ

ARALIK AYI KADINI NEŞE KÖROĞLU

Yılın son ayında, milletçe ve hatta insanlık olarak mutsuz, karamsar günler içerisindeyiz. Biraz olsun neşelendirecek, içimize umut dolduracak her şeye ihtiyacımız var bugünlerde. hem mevsim olarak , hem de yaşadığımız ortam olarak karardığımız bu zamanda ismi gibi neşeli bir o kadar da çetin çeviz diyeceğimiz kadınlardan, çocukluk arkadaşım Neşe’yi tanıtmak istedim bu ay sizlere.

Tanıştığımızda ilkokula gidiyorduk, aynı apartmanda oturuyor farklı okullarda okuyorduk, aile yapımız da farklıydı. Ama o günlerde kurulan arkadaşlık, dostluğa dönüştü ve biz 40 yılı aşkın süredir hala bir aradayız.

Çocukluğumuz birlikte geçti, gençliğimizin o en çılgın günlerinde de öyle çok şey paylaştık ki, kah güldük, kah eğlendik şimdi olduğu gibi…

O hepimizden önce evlendi. Ailesinin yapısı gereği erken ve onların uygun gördüğü bir evlilikti, çok uzun yıllar sürdü ilk günden mutsuzlukla başlayan bu evlilik. Zaman içinde iki oğlu oldu, onlar büyüdüler, okulları bitti ve süre doldu, başladığı andan mahkemedeki son imzaya kadar mücadeleyle geçen bu evlilik sona erdi.

Hayatında ilk kez çalışmaya başladı boşandıktan sonra. Dile kolay, 40 lı yaşlardan sonra… Başarıyla ve azimle sürdürdüğü evlilik ve eşinin ailesiyle olan ilişkilerini, iş hayatında da gösterdi.

İki oğlunu da kendi çevresini, imkanlarını kullanarak işe soktu, her alanda arkalarında oldu. Çocuklarından birini evlendirdi, hatta torunu bile var. Bir kadının tek başına yapacağı ne varsa yaptı, başardı.

Apartman yöneticiliği, resim dersleri, katıldığı kurslar, günlük düzenli yürüyüşleriyle yaşadığı her anı değerlendirmeye çalışan Neşe, insanın boş kaldıkça daha çok düşünüp, hayatındaki mutsuzluk ve eksiklikleri daha çok sorguladığını düşünenlerden.

Ailesine çok düşkün olan arkadaşım, anne, baba, kardeş ilişkilerini de hiç aksatmadan sürdürdü bu güne kadar. Hastalıklarında, ihtiyaçları olduğunda hep yanlarındaydı, büyüklerin tabiriyle “hayırlı evlat” oldu. Hep der ki sevgili arkadaşım “ben annemin dualarıyla ayaktayım” J

Tüm bu örnek yaşam mücadelesini yaparken neşesini hiç eksiltmemesi benim onu buraya yazmamın sebebi…  “İnsanın isminin de kişiliği üzerinde etkisi olurmuş” sözünü doğrularcasına, her kötü gecenin bir sabahı olduğuna inanarak, olayları hafife almayı bilerek ve gülümseyerek bakmayı bildi hayata.

Neşe’nin nezdinde  güçlerinden dolayı hayranlık duyduğum, hayat mücadelesini ve duruşlarını takdir ettiğim yaşamımdaki tüm sevdiğim kadınların yeni yılını kutluyorum, sıkıntılarımızın, üzüntülerimizin 2016 da kalmasını, 2017 nin ülkemize, hayatımıza NEŞE katmasını tüm kalbimle ve içtenliğimle diliyorum.

TRABZON

Çok yakın bir arkadaşımın daveti üzerine geçen hafta sonu kısa bir kaçamak yaptım Trabzon’a. Mevsim Karadeniz gezisi için uygun değildi, hele ki benim gibi çok üşüyen ve soğuktan korkan bir kadın için hiç değildi ama korktuğum gibi olmadı, aldığım önlemler işe yaradı J

Hava soğuk ve yağışlı olduğundan, çok fazla gezemedim, çok fazla yürüyemedim. Havaalanı çıkışı KATÜ sosyal tesisleri idi ilk mola. Geniş bir alana kurulmuş, yeşillikler içindeki bu tesis eminim baharda çok daha güzeldir. Burada mısır ekmeği eşliğinde yayla çorba ve Akçaabat köftesiyle güzelim yemeklere merhaba dedik.

Daha sonra çarşı içinde dolaştık, dükkanlar, seyyar satıcılar, yiyecek yerleri her şehir merkezi gibi. Bedesten’de salep içtim, güzeldi, tavsiye ederim. Küçük, kapalı çarşı burası. Alt katta gümüş satıcısı, giysi ve aksesuar dükkanları var. Üst katlarda yiyecek içecek mekanları bulunuyor. Çok otantik döşenmiş, eski eşyalar, bakırlar, çalınan müzik tam benim zevkime göreydi, hafta sonları  canlı müzik de yapılıyormuş.

Akşam yemeğini arkadaşımın sık sık yemek yediği aile işletmesinde yedik. Lahana ve pırasa kavurmasının tadına baktık. Çok merak ettiğim, Sinop’ta vakitsizlikten dolayı aklımın kaldığı cevizli mantıyı burada yemek kısmet oldu. Harikaydı… tadı hala damağımda J

Ertesi gün çarşı içindeki güzel bir pastanede, meşhur Trabzon simiti ve çay eşliğindeki kahvaltı sonrası Uzungöl turuna katıldık. Of’ta  bir çay fabrikasındaki çay molası ve Dernekpazarı’nda ki vadide seyir molasıyla birlikte aşağı yukarı bir buçuk saatlik neşeli Karadeniz türküleri eşliğinde, tüneller arasından geçen karayolundan, bir yanında dağlar, bir  yanında dereler eşliğinde yeşille, kar beyaz karışımı yolculuktan sonra rüya gibi Uzungöl’e geldik.

Biz gelene kadar kar kaplamıştı gölün kenarını. Ördek ailesinin göldeki gezisini seyredip, huzurlu manzarayı beynimize kazıdıktan sonra yöresel yemekler yemek üzere oradaki birkaç restauranttan birinde yerimizi aldık. Yerden ısıtmalı bu mekan sıcacıktı, kar seyrederek yediğimiz kuymak ve kaygana çok güzeldi. Yemek sonrası çay eşliğinde laz baklavası ve hamsiköy sütlacı buradaki keyfi tamamlamak için idealdi.

Akşam yemeği öncesi Boztepe’ye çıkarak şehri seyrettik. Hava erken karardığı için sadece şehrin ışıklarıyla yetindik. Asansörle çıkılan bir restauranta, şehri yukarıdan seyrederek yemek molası verdik. Hamsi kuşuydu tercihimiz ve tabii üstüne demlikte çay. Trabzon’da çaya doydum. Hem her daim taze, hem de çocukluğumuzdan bildiğimiz, özlediğimiz demlikte demlenmiş.

Son gün sabahı Akçaabat sahilde yaptığımız yöresel yiyeceklerin de olduğu, uzun ve  zengin açıkbüfe kahvaltı sonrası ziyaret Ayasofya Camii idi. Eskiden kliseymiş burası dört yıl önce camiye dönüştürülmüş, dışındaki muhteşem resimler, tasvirler içeride  de varmış ama cami olunca tavandakileri kapatmışlar, kliselerin o tipik arka koridorlarını da kadınlar için mescit yapmışlar. Buranın bahçesinde tarihi çeşme ve kliseden çıkarılan mozaikleri, tarihi taşları, kalıntıları görebilir, denizi seyrederek kuymak eşliğinde kahvaltı edebilirsiniz.

Daha sonra Atatürk Müzesine doğru yol aldık. Çok güzel bir köşk gerçekten, bahçesi de, odaları da, döşenme şekli de… ince bir zevki yansıtıyor. Ama benim ilgimi çeken çocukluğumda büyüdüğüm babaannemin evindeki ayaklı küvet oldu. İnsanın unuttuğunu sandığı çocukluğu her yerde ansızı karşısına çıkabiliyor …

Müzenin karşısındaki kuyumcudan, Trabzona özgün zengin telkari çeşitlerinden satın alabilir, bahçesindeki  çay bahçesinde sobanın kenarında yorgunluk kahvenizi yudumlayabilir, bakır ustası Ali Çavuş’un tarihe bıraktığı eserleri inceleyebilirsiniz.

Dönüş yolculuğu öncesi son yemek molamız buranın meşhur bir mekanında pazı sarma oldu. Arkadaşımın tercihi yine yöresel kuru fasulye ve pilavdı.

Her büyük şehir gibi Trabzon’da da büyük alışveriş merkezleri var, soğuktan etkilenmemek için akşamları burada alışveriş yapabilir, sinemaya gidebilirsiniz.

Trabzon’un erkekleri ilgimi çekti, akıllı ve esprililer. Esnafla muhatap olduğumuz için kadınlarını fazla gözlemleyemedim, ama erkekleri hakkında genel bir fikrim oldu, ilgili ve özgüven sahibiler. Fark ettim ki aslında bu şehirde halk kendine hayran, her yer 61 her yer bordo mavi J

Mutlaka bir bahar ya da yaz mevsiminde de bu geziyi tekrarlamak niyetiyle güzel anılarla ayrıldığım bu güzel Karadeniz kentinin kışını da gördüğüm, kısıtlı zamanda verimli bir ziyaret gerçekleştirdiğim için mutluyum ve arkadaşıma buna vesile olduğu, bizi ağırladığı için çok çok teşekkür ediyorum.

Yılın sonuna az kaldı. Yılbaşı  hazırlıkları başladı. Çoğumuz kendince plan yapmaya başladı bile bu özel günü karşılamak için. Kimi evde tek başına, kimi yakınlarıyla, kimisi ailece, kimi eğlence mekanında arkadaşlarıyla… nerede olursak olsun, yeni yılı kutlamak için özel giyinmek isteriz çoğumuz. Ben de yine ZARA’dan seçtim yeni yıl için birkaç trend ürün. Sizinle paylaşmak istedim.

Üzeri yazılı t-shirtler her yaştaki gencin favorisi bu yıl. ZARA eteklerine volan katarak, onları partide de giyilebilecek hale getirmiş. Kolsuz kruvaze bakır rengi  (100 TL) ve yılın vazgeçilmezi lame bluzlar spor şıklığın kendisi (70 TL). deri mont içine giyildiğinde her ikisi de trendi yakalamak için yeterli. Body ler yine aramızda!!!  kolsuz dantel görünümlü siyah body kumaş pantolon içine, ya da mini deri etekle (80 TL) çok sexy gerçekten.

Kadifenin her türü, her rengi modanın üst sırasında bu kış. Parlak renkli kadife bluzları (50 TL) ister jean pantolon ile, ister deri etek, ister siyah bir jile içine giyerek gece şıklığı yaratabilirsiniz. Altına giyeceğiniz koyu yeşil kadife ayakkabılar (90 TL) bu kombinin tamamlayıcısı olacaktır.

Rugan ayakkabılar yine revaçta. Üstten bantlı, geçmiş yıllardan çıkagelmiş gibi duran siyah ayakkabılarla (120 TL) gecenin kraliçesi olmaya adım atmış olacaksınız.

Zorluklar değil, kısıtlamalar, sınırlamalar beni bunalıma sokar… Herkesin işinde gücünde olduğu, kimsenin kimseyi yargılamadığı bir dünya olsa, ben de içinde yer alsam. Kimseyi üzmesem, ben de kimseye gücenmesem, her şeye gülüp geçsek, kafalarda  senaryolar yazılmasa, vardır elbet bir sebebi dense geçilse, empati yapabilsek, sadece kendi gözlüğümüzden bakmasak hayata L

Üzüldüm de, üzdüm de, terk edildim, terk de ettim, aldattım da, aldandım da, kızdım da, kızdırdım da, güldüm de, ağladım da, hata da yaptım, yerinde kararlar da aldım, en derin sevgiyi de biliyorum, hiç bitmeyecek nefreti de tanıdım, kısaca karışık, karmakarışık, hayat ne sunduysa onu yaşadım.

Duygusal yanım çok fazla, aynı zamanda eğlenmeyi de çok seviyorum, hayatı ciddiye almamaya çalışıyorum. Belki de böyle ayakta duruyorum, böyle direniyorum.

Yetersizlik duygumun en diplerde olduğu dönemlerde bile, aslında ne çok şey becerdiğimi düşünüyorum geriye baktığımda. Gördüm ki kimse mükemmel değil olmamalı da, öncelikleri farklı sadece. Hayatı akışına bırakıyor insan yaşlandıkça, yıllandıkça. Pek çok şeyi ve kimseyi değiştirmeye uğraşmakla boşa vakit geçirmişim, kendim değişmeyince anladım.

Neden yaptım diye söylenenlerden değil, yapamadıklarım için hayıflananlardanım ben. 20li yaşlardaki gibi prensiplerin olmuyor, esnekleşiyor, kaygılardan uzaklaşıyorsun. Görüyorsun ki hayatın taslağı, kuralı yok. Çoğu kez yarın ne yapacağımı bilemiyorum, günlük yaşıyorum, yola çıktığımda bile rotayı değiştirebiliyorum. “Su akar yolunu bulur” misali, kendimi akışa bırakabiliyorum.

Üstlendiğim her rolden, her görevden birazım ben. İki günüm aynı geçse ziyan sayan, yapılacak çok şey, görülecek çok yer, yaşanacak çok duygu var hala diyen, en zor anında bile ölümü düşünmeyen, en büyük serveti iki muhteşem kızı olan ben, Aycan…her kadın gibi işte öyle…sıradan.