AYIN KADINI!!

AYIN KADINI
KASIM 2016

Kasım ayı kadını kendimi seçtim. Aylardır hemen her yazımda kendimden bir parça var zaten, bugün özetlemek istedim. Sonbahara kendimi çok yakıştırıyorum, sarı-yeşil-kırmızı karışımı yapraklar ruhumun rengi sanki, hiç tam olarak bir şey olmadım. Bazen sarının hüznü, bazen yeşilin enerjisi, bazen de kırmızının tutkulu hali…

Akrep kadınıyım ben. Çoğuna göre tehlikeli gibiymiş gibi algılansa da, kocaman kollarınla kapsayan, koruyup kollayan, tehlike anında da aslında kendini sokan, kırılıp, döküldüğümde uzaklaşan, duygularını uçlarda yaşayan, mantıklı olmaya çalışan ama seçimlerini hep duygularıyla yapan, zapt edilmez özgür ruhu ve sürekli korumaya çalıştığı mesafeleri zırh olarak kuşanan, yalnız olmanın özgürlük demek olmadığını, kalabalıklar içinde tek başına kalınabileceğini, yalnızken bile içindeki kalabalıkla yaşanabileceğini anlatmaya çalışan ben…

Zorluklar değil, kısıtlamalar, sınırlamalar beni bunalıma sokar… Herkesin işinde gücünde olduğu, kimsenin kimseyi yargılamadığı bir dünya olsa, ben de içinde yer alsam. Kimseyi üzmesem, ben de kimseye gücenmesem, her şeye gülüp geçsek, kafalarda senaryolar yazılmasa, vardır elbet bir sebebi dense geçilse, empati yapabilsek, sadece kendi gözlüğümüzden bakmasak hayata L

Üzüldüm de, üzdüm de, terk edildim, terk de ettim, aldattım da, aldandım da, kızdım da, kızdırdım da, güldüm de, ağladım da, hata da yaptım, yerinde kararlar da aldım, en derin sevgiyi de biliyorum, hiç bitmeyecek nefreti de tanıdım, kısaca karışık, karmakarışık, hayat ne sunduysa onu yaşadım.

Duygusal yanım çok fazla, aynı zamanda eğlenmeyi de çok seviyorum, hayatı ciddiye almamaya çalışıyorum. Belki de böyle ayakta duruyorum, böyle direniyorum.

Yetersizlik duygumun en diplerde olduğu dönemlerde bile, aslında ne çok şey becerdiğimi düşünüyorum geriye baktığımda. Gördüm ki kimse mükemmel değil olmamalı da, öncelikleri farklı sadece. Hayatı akışına bırakıyor insan yaşlandıkça, yıllandıkça. Pek çok şeyi ve kimseyi değiştirmeye uğraşmakla boşa vakit geçirmişim, kendim değişmeyince anladım.

Neden yaptım diye söylenenlerden değil, yapamadıklarım için hayıflananlardanım ben. 20li yaşlardaki gibi prensiplerin olmuyor, esnekleşiyor, kaygılardan uzaklaşıyorsun. Görüyorsun ki hayatın taslağı, kuralı yok. Çoğu kez yarın ne yapacağımı bilemiyorum, günlük yaşıyorum, yola çıktığımda bile rotayı değiştirebiliyorum. “Su akar yolunu bulur” misali, kendimi akışa bırakabiliyorum.

Üstlendiğim her rolden, her görevden birazım ben. İki günüm aynı geçse ziyan sayan, yapılacak çok şey, görülecek çok yer, yaşanacak çok duygu var hala diyen, en zor anında bile ölümü düşünmeyen, en büyük serveti iki muhteşem kızı olan ben, Aycan…her kadın gibi işte öyle…sıradan.

Sıra kendime gelince yazdıkça yazdım, yazdıkça da keşfettim, fark ettim durmasam daha da yazarım. Bu yaşlarda anlıyorsun ki bazı şeylerin illa da tamamlanması gerekmiyor, yarım kalabiliyor. Ben de “ben”i burada kesiyorum ve kendime sevdiklerimle birlikte geçireceğim, sağlıklı, keyifli, bolluk, bereket içinde, şanslı, uzun bir hayat diliyorum