Uzun bayram tatilini fırsat bilerek hiç bilmediğim, yeni keşfedeceğim, dinleneceğimi umduğum bir yöre seçtim bu sefer… İsabet etmişim.

Milas’a bağlı bu yerleşim bölgesi balıkçı köyü olarak kurulmuş, daha sonra Belediye olmuş, ama halen bir balıkçı köyü görünümünde bana göre. Çevresinde birçok antik kent varmış hiçbirini gezmedim, görmedim, çünkü hiç dışarı çıkmadın beş günü aynı yerde geçirdiğim son yıllarda yaptığım ilk tatildi çok da iyi geldi.

Halkın ve belediyenin cumhuriyete sahip çıkmaları, hayvanlara olan duyarlılığı  aydınlık için tek umudun hala Ege’de olduğunun göstergesiydi.

Havaalanına yakınlığı en büyük avantajlarından, sivrisinekler ise dezavantajlarındandı. Düzenli ilaçlama yapılmasına rağmen, tüm gece vücudunuzun her köşesini ziyaret ediyorlar. Akşam olmaya başlarken harekete geçiyor, sabahın ilk ışıklarına kadar aktivitelerini sürdürüyorlar. Giderseniz eğer mutlaka önlem alınmalı, sinek kovucuların her türlüsü yanınızda bulunmalı.

Şehrin gürültüsü, karmaşası ve kalabalığından sonra buradaki sakinlik, dinginlik bir nebze de olsa ruhumu iyileştirdi.

Küçük bir koyda kurulmuş “Güllük”. Kıyısında balıkçı tekneleri, balık lokantaları, saygılı ve yardımsever halkı olan, güneşi çok güzel batan, insanların birbirine çarpmadan yürüyebileceği sahiliyle, tertemiz deniziyle gönlümde taht kuran bu beldeden ayrılırken bir gün burada bir evim olmasını, sürekli olmasa bile kaçabildiğim zamanlarda burada nefes alabilmeyi hayal ettim.