Bu ay beni nedense çok heyecanlandırdı. Çok kötü geçen kış her şeye rağmen bitti diye mi, yazdan beklentilerim olduğu için mi, çok yoruldum, dinlenebileceğim diye mi, benim için özgürlük olan bu mevsimin başlangıcı diye mi?? Kim bilir? heyecanlandırdı işte..

Geçenlerde facebookta eski bir arkadaşım benim hiç seyretmediğim bir dizinden alıntı yapmış, okuduğum ilk anda çok beğenmiştim. “Kader gayrete aşıkmış derler. Çektiğin zahmet, gün gelir rahmet’e dönüşür”… lafın içinde aşk var , kader var, gayret var, ruhuma dokundu elbette.

Okuduğumda umut oldu, “ha gayret Aycan” dedim… Hemen sonrasında yaşadıklarım, izlediklerim, düşündüklerim bu paylaşımı da geçersiz kıldı benim için. Geçmişe bakıp düşündüğümde fazla zahmet harcayıp da elimde kalan hiçlerim, yıllarca bir ilişkiye emek harcayıp hala umduğunu bulamayan yakınlarım, uğraşıp emek harcayıp beklediğine kavuşamayanlarım, işine hayatın verip, uğruna çok şeyi reddedip geçen uzun zamana karşı hedefine varamayanlarım…

Anladım ki bu arkadaş, bu lafı kendisi için paylaşmış. Gerçekten de birkaç yıl önce yapmayı planladığı, geride bırakmayı istediği, yaşamayı düşündüğü ne varsa bugün hepsine sahip, şans mı, başarı mı, ikisinden de biraz mı? Bilemeyiz tabii…

Özet olarak neymiş, her söz herkes için geçerli değilmiş. Kader, gayrete aşıkmış ama her aşk karşılıklı değilmiş. Kiminin zahmeti, rahmete dönüşürmüş, kimininki sadece zahmet olarak kalırmış. Hedefe ulaşmak için zahmet yeterli değilmiş, şans, doğru taktik, mantık, emin adımlarla yürümek, kararlılık, gerektiğinde duyguları bir kenara bırakmak olmazsa olmazmış.

Olsun biz yine de sabredelim, kadere fazla yüklenmeyelim, istediğimiz şeylere kavuşmak için kenarda beklemeyip zahmet edelim,  elbet içinden rahmete dönüşenler olacaktır J

Kışın kasvetinden henüz kurtulduğumuz, güneşin artık iyice parladığı Haziran ayının bunaltmayan sıcaklıkta, üşütmeyen serinlikte bu güzel günlerinde, hepimizin emeklerinin yerini bulmasını, günümüzün güneş gibi aydınlanmasını, zahmetlerimizin rahmete dönüşmesini diliyorum.