BAYRAMA DOĞRU!!!

Yazın en güzel günlerinde bayram kutlamaya hazırlanıyoruz. Ne kadar kutlayacaksak artık L

Çok klasik belki “hiçbir şey eskisi gibi değil” ama öyle maalesef… Hiç bir şey eskisi gibi değil, ne bayram kutlamaları, ne içimizdeki sevinç, ne heyecan.

Beklerdik eskiden, hazırlanırdık, planlar yapardık. Bayram kutlama, kavuşma, misafir ağırlama, ziyarete gitme, temizlik, yenilik, ailenin bir araya gelme fırsatıydı.  Son yıllarda bayramların anlamı “tatil” ile eşitlendi, acaba aradaki çalışma günleriyle birleştirilir mi, kaç güne uzar soruları, nereye gideriz planları aldı bayram hazırlıklarının yerini.

Çalışma hayatında kadınların çok fazla olması, şehir hayatının yoğunluğu, hem iş, hem ev arasında insanların yorgunluğu, bazen aile içi iletişim kurma fırsatını bile bulmamıza engel oluyor… Haklı olarak da her fırsatı değerlendirmek, dinlenmek, farklı yerler görmek, seyahat etmek, sevdiklerimizle keyifli vakit geçirmek istiyoruz.

BENCE her ikisini birlikte yapabilirsek hem gönlümüz, hem kafamız daha rahat olur. Bayram tatilinin hemen öncesini büyüklerimize, aile ziyaretlerine ayırabilsek, onlarla vakit geçip daha sonra özlediğimiz tatili yapabilsek ne mutlu bize.

Heyecanımızın eksilmesinin sebebi sadece hayat şartlarının ağırlaşması değil elbette, memlekette yaşanan gerginlikler, aldığımız acı haberler, hiç onaylamadan çaresizce seyrettiğimiz değişiklikler, elimizden kayıp, gidenler, dünyanın gidişatı, kişisel acılarımız, yaşadığımız  hayal kırıklıkları, halledemediğimiz sorunlarımız bizi olumsuz etkiliyor, yaşam enerjimizi azaltıyor. Bazen gözümüz “Bayram” bile görmüyor..

BENCE “bayram” demek sağlık demek, yediğin her lokmadan zevk alabilmek demek, etrafa baktığında ağacı, çiçeği fark edebilmek, sevdiğinin sesini duyunca mutlu olmak demek, “bayram” demek sokaklarda özgürce dolaşabilmek, kazandığını gönlünce harcayabilmek demek, “bayram” barışmak, gereksiz dargınlıkları ortadan kaldırmak, affetmek, affedilmek demek, “bayram” şarkı söyleyebilmek, içinizden geldiğince dans edebilmek demek, “bayram” demek hoşgörü, anlayış demek, “bayram” daha çok sevmek, sevilmek demek, “Bayram her şeye rağmen gülümseyebilmek, hayata meydan okuyabilmek, sahip olduklarımıza şükredebilmek” demek.

Oruç tutanların ağzı tatlansın, Ramazan ayı bitiminde tatlı yiyip tatlı söylensin diye “Şeker Bayramı”  bu bayramın diğer bir adı. Klasik söylemle başladım söze, klasik dilekle bitiriyorum, her günümüzün bayram şekeri tadında olmasını dileyerek, şimdiden bayramınızı kutluyorum J

Bu ay beni nedense çok heyecanlandırdı. Çok kötü geçen kış her şeye rağmen bitti diye mi, yazdan beklentilerim olduğu için mi, çok yoruldum, dinlenebileceğim diye mi, benim için özgürlük olan bu mevsimin başlangıcı diye mi?? Kim bilir? heyecanlandırdı işte..

Geçenlerde facebookta eski bir arkadaşım benim hiç seyretmediğim bir dizinden alıntı yapmış, okuduğum ilk anda çok beğenmiştim. “Kader gayrete aşıkmış derler. Çektiğin zahmet, gün gelir rahmet’e dönüşür”… lafın içinde aşk var , kader var, gayret var, ruhuma dokundu elbette.

Okuduğumda umut oldu, “ha gayret Aycan” dedim… Hemen sonrasında yaşadıklarım, izlediklerim, düşündüklerim bu paylaşımı da geçersiz kıldı benim için. Geçmişe bakıp düşündüğümde fazla zahmet harcayıp da elimde kalan hiçlerim, yıllarca bir ilişkiye emek harcayıp hala umduğunu bulamayan yakınlarım, uğraşıp emek harcayıp beklediğine kavuşamayanlarım, işine hayatın verip, uğruna çok şeyi reddedip geçen uzun zamana karşı hedefine varamayanlarım…

Anladım ki bu arkadaş, bu lafı kendisi için paylaşmış. Gerçekten de birkaç yıl önce yapmayı planladığı, geride bırakmayı istediği, yaşamayı düşündüğü ne varsa bugün hepsine sahip, şans mı, başarı mı, ikisinden de biraz mı? Bilemeyiz tabii…

Özet olarak neymiş, her söz herkes için geçerli değilmiş. Kader, gayrete aşıkmış ama her aşk karşılıklı değilmiş. Kiminin zahmeti, rahmete dönüşürmüş, kimininki sadece zahmet olarak kalırmış. Hedefe ulaşmak için zahmet yeterli değilmiş, şans, doğru taktik, mantık, emin adımlarla yürümek, kararlılık, gerektiğinde duyguları bir kenara bırakmak olmazsa olmazmış.

Olsun biz yine de sabredelim, kadere fazla yüklenmeyelim, istediğimiz şeylere kavuşmak için kenarda beklemeyip zahmet edelim,  elbet içinden rahmete dönüşenler olacaktır J

Kışın kasvetinden henüz kurtulduğumuz, güneşin artık iyice parladığı Haziran ayının bunaltmayan sıcaklıkta, üşütmeyen serinlikte bu güzel günlerinde, hepimizin emeklerinin yerini bulmasını, günümüzün güneş gibi aydınlanmasını, zahmetlerimizin rahmete dönüşmesini diliyorum.

Tek günlük Edirne gezisinden bahsetmek istiyorum bu satırlarda. Yıllar önce orada yaşayan bir arkadaşıma ziyarete gitmiş, yine bir gece kalmış, şehri onunla gezmiştim. Bu gezi aslında onun tekrarıydı.

Edirne hepimizin bildiği gibi Osmanlı’ya başkent olmuş, tamamen tarihi bir şehir. Çok derli toplu. Şehrin içinde yürüyerek camileri, müzeleri gezebiliyorsunuz. Mimar Sinan’ın en büyük eserini, hepsi birbirinden sanat eseri olan camileri de, Cumhuriyet mücadelesini, Kurtuluş Savaşının izlerini de aynı anda izleyebiliyor, nasıl büyük fedakarlıklarla savaştıkların içinizde hissedebiliyorsunuz.

Edirne’ye konaklama için yaklaştığımızda tur rehberimiz, halkın pek misafir sevmediğini, o yüzden dışa açılmadıklarını, bu yüzden de otel seçeneğinin fazla olmadığını söylemişti. Tur sonunda otobüsümüzü beklerken oturduğumuz çay bahçesinde, yaşlı bir hanımın bizi cadde kenarındaki yerimizden kaldırmaya çalışması, kalkmayınca da “dışarıdan gelmişler, bize yer vermiyorlar” diye söylenmesi, rehberimizin haklı olduğunu düşündürdü.

Ben en çok Karaağaç’ı beğendim. Burada üniversite öğrencilerinin canlılığını hissediyorsunuz. Eski tren garı Trakya Ü. Güzel Sanatlar Fakültesi olmuş, çok da güzel olmuş. Çevresi birbirinden şirin cafeler, çay bahçeleri ile dolu. Bahçesinde eskilerden kalan tren sergileniyor. Lozan Antlaşması burada yapıldığından dolayı, “Lozan Anıtı” da burada bulunuyor.

Trakya Üniversitesine bağlı Sağlık Müzesi de çok etkiledi beni. Eskiden beri sağlık alanında yapılan araştırmalar, ilkel yöntemlerle bugünkü tıp temelinin atılması, tedavi yöntemleri çok ilginçti.

Bulgar Klisesi restorasyon nedeniyle kapalıydı ama Büyük Sinogog’u gezebildik.

Edirne’nin ciğeri meşhur. Ciğer yiyemeyenler için de alternatif köfte. Benim favorim bademli kurabiyeler ve badem ezmesi oldu. Giderseniz mutlaka alın, çayın yanında keyifle sevdiklerinize ikram edin derim J