MELEK MUMCU

Ege ve Mayıs doğumlu olmak… nedendir bilmem, ikisini hep birbirine yakıştırmışımdır. Her ne kadar Muğla’da sadece 6 yaşına kadar yaşamış ve iki kız kardeşimden ayrılıp anne ve babamla İstanbul’a gelmişsem de Ege sevdam hep sürdü. Ayrılıkları kabullenemem de sanırım 6. yaşlarda başladı. Bir yanım hep hüzünlü, bir yanım kıpır kıpır, her şeyde mutluluk arayan, cesur deli yürek, biraz çılgın ve oldukça özgür bir ruh.

Aslında sevmeyi, sevilmeyi mutluluğu bilmeyen bir anneyle büyüdüm. Belki de hep sürecek olan sevgi açlığım, seni seviyorum diyene hiç sorgulamadan inanmam o aralardaki boşluğu doldurmak içindi.

6 yıl yatılı okul o zamanlar için hiç mutluluk vermezken, şimdi sorgusuz, sualsiz dostluklara neden oldu. Bunu düşününce çok mutlu oluyorum.

2 yürütülemeyen evlilik, pek çok kez pişmanlık gibi gözükse de, çok şükür iyi ki varsınız dediğim evlatlar verdi bana. Evlendiğim kişilere çok teşekkür ediyorum, hayatımdan çok şey götürdüler, yerine değer biçilemez 2 evlat verdiler. Peşin ödeyip yaşıyorum galiba, her şeyin bedeli varsa ben karlıyım J

Dönüp geriye baktığım 50 yıl o kadar çok arkadaş ve dost vermiş ki bana, ilk kaybım olan babamın vefatında bunu daha çok anladım. Yanımda, yüreğimde, telefonda elleri beni hep tutuyordu.

Hayatımdaki kocaman yürekli insanlar, hepinizi çok seviyorum. Allah’ım çok teşekkür ediyorum beni Melek yaptığın için…

Yıllar bana hep güçlü olmayı, pes etmemeyi, iyilikten dürüstlükten vazgeçmemeyi öğretti. Çoğu dostum da benim gibi yaşıyor. Hayat herkese farklı şeyler yaşatıp, farklı dersler veriyor. Kimisi dersini hiç anlamadan bugünü yaşıyor, kimisi yatırım yapıyor. Kimisi de yaşadığını sanıp, aslında hiç yaşayamadan ölüyor. Bizler tercihlerimizle zoru isteyip ayakta kalan kişileriz.

Yıllardır tek başına çalıştım, hiç bilmediğim işleri öğrendim, meslek edindim, denedim, yılmadım. Bitti dedim, baştan başladım. Şükür ki artık çocuklarımın bana maddi anlamda ihtiyacı yok. İkisini de yaşamın belli aşamasına getirdim. Hayat başarısı denen bir şey varsa başarılıyım bence √