“Naim” filmini izlediğimin hemen ardından kısa bir Bulgaristan ziyareti yapmam, hayatın tesadüflerinden biriydi sanki. Rehberimiz Bulgaristan göçmeniydi, ilginç olan odur ki o ve ailesi de 1989 yılında Türkiye’ye gelen vatandaşlarımızdandı, anlattıkları filmde izlediğim sahnelerin aynısıydı.

Sofya’yı çok beğendim, küçük bir kent. Erken saatlerde ulaştığımız için dondurucu soğukla karşılaştık. Saatler ilerledikçe hava biraz yumuşadı yine de Aralık ayı için şanslıydık, yağmur veya kara yakalanmadık. Bu şehir tarih kokuyor, kominizim izlerini taşıyor. Biraz soğuk ve mesafeli. Tek bir cadde var Avrupa Birliğinin etkisinde kalan, şık mağazaları, cafeleri barındıran, geç saatlere kadar canlı duran. 

Ertesi günkü rotamız Plovdiv idi.  Burası daha renkli ve hareketli bir şehir. İstanbul’u anımsattı bana. Orada yaşayan üniversite öğrencileriyle sohbet ettik. Çok memnunlar hayatlarından. İstanbul gibi 7 tepe üzerine kurulmuş zaten. Eski şehir tepelerde, tarihi binalar var, kiliseler, müzeler, antik tiyatro, eski yapılar var tıpkı Büyükada gibi, aşağı inip merkeze geldiğinizde sanki İstiklal Caddesi. Modern ve eski yapılar bir arada, noel dolayısıyla da rengarenk.

Her iki şehirde de yediğim yemekler çok lezzetliydi, içtiğim kahveler ve yanındaki tatlıların kalitesi Türkiye’de ancak özel mekanlarda bulabileceğim gibiydi. Yılbaşı öncesi tam isabet dediğim bir geziydi.

BENCE kısa ama çok keyifli Bulgaristan gezisi için 2020 yılı takvimine şimdiden bir işaret koyun J