COLD MOUNTAIN – SOĞUK DAĞ

Bu aralar akşamları evde sinema keyfi yapıyorum, birkaç yıl önce seyrettiğim filmleri tekrara dönüyorum. Dün akşam seyrettiğim Nicole Kidman ve Jude Law’ın başrolünü oynadığı “Cold Mountain-Soğuk Dağ” idi.

Filmin Konusu; Amerikan İç Savaşı sona erdiğinde, yaralı bir asker sevdiği kadına ulaşmak için yolculuğa başlar. Yaralı bir asker olan Inman, sevdiği kadın olan Sara'ya ulaşmak için oldukça uzun bir serüvene atılır. Inman, sevdiği kadın olan Ada'ya doğru yol alırken, Ada babasının çiftliğinde yeniden düzeni sağlamaya çalışmaktadır. Ada bu düzeni sağlamaya çalışırken savaş sonrası her şeyin değiştiğini görür. Ve kendisi her ne kadar istemese de bu yenidünyayla ve düzeniyle yüzleşmek zorundadır.

Yukarıdaki paragraf sinema sitesinin filmi anlattığı bölüm. Benim filmden aldığım ise; sadece kısa bir süre birlikte olup, çok az şey paylaşıp, bir ömür birinin hayatında kalabilirsin, ve hayat boyu ümitsizce de olsa onu bekleyebilirsin. Uğruna çok savaş verip, umudunu yitirmeden bekleyip, kavuştuğun anda onu kaybedebilirsin.  Ama onunla geçirdiğin zaman, hatıralar, o özel anlar, ya da sana bıraktığı bir hatıra tüm yaşamını doldurur, yanındaymış gibi hissettirir.

Çok uzun bir film ama tek sahne gibi gözünüzü kırpmadan seyrediyorsunuz. Savaşın anlamsızlığını, yaşananların iğrençliğini, kölelik zihniyetinin acımasızlığını,  erkeklerin kadınlar üzerindeki baskısını, güçlünün, güçsüzü ezişini kınayarak izliyorsunuz ama şahit olduğunuz aşka da özenip, saygı duyuyor, içinizdeki masum duyguların hala ölmediğine şükrediyorsunuz.

Her şey gibi bu romantik ilişkilerin bittiğine, her şeyin maddeyle ölçüldüğüne, insanların aşk dediklerinin “show”dan başka bir şey olmadığına, emeğin, gayretin enayilik diye adlandırıldığına, biri biter biri gelir aman ölümlü dünya diye kendini kandırdığına şahit olduğumuz bu dönemde, bu film öyle iyi geldi ki… Eskide de kalsa,   hayal de olsa iyi ki yapılmış bu filmler, iyi ki yazılmış bu hikayeler.. Kalbimizin ısıtıyor, bize insanı hatırlatıyor …

EYLÜL TELAŞI!!!

Bir yaz daha bitti…. Tüm güzelliğiyle, yaşanmışlıklarıyla geride bırakmak üzereyiz uzun sayılabilecek bir yazı. Özlediklerimiz de oldu, kavuştuklarımız da, yeni keşiflerimiz de oldu, tekrarlarımız da, vedalarımız da oldu, karşılaştıklarımız da…

Geçecek elbet tüm mevsimler, güzelliğiyle, hüznüyle, sıcağıyla, soğuğuyla, yüreğimizde bıraktığı anılarla… Nedir ki mevsim dediğimiz, yaşamımızın sadece küçük bir zaman dilimi, biri bitecek, diğeri başlayacak. Sağlıkla, huzurla, keyifle, gönlümüzce olsun da varsın bitsin, yenisi gelsin J

Sonbahara girdik, şehrin kalabalığı, gürültüsü  iyice hissediliyor artık. Eylül telaşı diyorum ben buna… Sanki en telaşlı ay gibi geliyor Eylül bana. Tatilden dönenler, herkesin şehre dönmesini fırsat bilip, tatile gidenler, okul hazırlıkları, sergiler, festivaller, bitişler, başlangıçlar, aklımıza gelenler, gidenler…

Oturmamış olanları oturtma hazırlığı gibi gözlemliyorum. Eylül kendimize, evimize, birlikteliğimize, şehrimize yeniden alışma, kararlar alma, bir geçiş ayı BENCE. Kimimiz yaşadığımız yaz aşklarını sürdürme, ya da sadece anı olarak saklama kararı alıyor, kimimiz ilişkisini ve hatta yaşamını gözden geçiriyor, bazılarımız işini değiştiriyor, ya da kimilerimiz hiç bir şey yapmadan her şeyi akışına bırakıp yeni günden gelenleri bekliyor.

Göç zamanıdır eylül, göçmen kuşlarla beraber göç etme vaktidir. Bir başka şehre belki başka bir semte, başka okula, başka işe, ya da başka bir kalbe J

Umarım oturtmaya çalıştığımız her şey yerli yerine oturur, kendi içimizdeki düzen kurulur, daha dingin, daha sakin, her günü huzurla geçen bir Sonbahar olur.

DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ

Duygu Günkut

Gerçek hayat hikayesinden uyarlanmış bu filmi vizyondan kalkmadan izlemenizi şiddetle tavsiye ediyorum. İzlerken göreceksiniz ki, dünyanın binlerce kilometre uzağında bir köydeki töreler, yaşam tarzı sanki ülkemizde doğuda bir köyde ya da büyük şehirlerin küçük mahallelerinde yaşanıyor hem de hala L üçüncü dünya ülkelerinin kaderi bu diyorsunuz, ilerlemeyi bırak sanki biz daha da geri gittik diye içiniz sızlıyor. Hala çocuk gelinlerin, hala günahların, yasakların, dedikodunun, batıl inançların hakim olduğu toplumda yazık ki gelinen nokta ancak bu oluyor L

Filmin teknolojik özellikleri, senaryosu, yönetmeni, müzikleri Hint Filmi sevenlere tanıdık gelecektir zaten. Benim için, bu filmin sosyolojik yanı vardı, bir de müthiş bir başarı ve azim hikayesi. Ayakta alkışlamanın az geleceği bir baba…. İnançları, ülkesine olan bağlılığı, ulaşmak istediği başarı uğruna topluma baş kaldıran, her türlü lafa kulak tıkayan, gerektiğinde çok sevgili ailesine bile sırtını dönen, bazen bu kadar nasıl olunur dedirtecek kadar katı davranabilen bir babanın, uzun ve zor süreç sonunda kendine, ailesine ve ülkesine kattığı büyük değerin ölçüsü yok… saygı, hayranlık, sevgi her türlü duyguyu hissediyorsunuz seyrederken. Tüm sahneyi kaplayan heybetli görünümüyle az konuşuyor ama ağzından her çıkan cümlenin kıymeti oluyor, kaçırmadan dinlemek için tüm dikkatinizi veriyorsunuz.

Oyuncuların her biri Oskar’a aday olabilecek nitelikte oynamışlar, çok gerçekçi ve etkileyici idi her kare. Hem gülüyorsunuz, hem ağlıyorsunuz aynı zamanda da düşünüyorsunuz. Birkaç saat nasıl geçti anlamıyorsunuz.

Alınacak öyle çok ders vardı ki bu senaryoda ama finalindeki özet BENCE,  teknoloji, modern yaşam, yüksek seviyedeki olanaklar tek başına yetmiyor gerçek ve kalıcı başarıya ulaşmak için, tecrübe de gerekiyor, tecrübeye kulak asmak, yaşanmışlardan faydalanmak..

Hayat bize gösteriyor ki, hepimizin manevi anlamda sırtını dayayabileceği biri olmalı yaşantımızda, bize destek olan, fikir veren, aklını paylaşan, onu dinleyeceğimiz, deneyimlerinden faydalanacağımız, görüşlerine saygı duyup, örnek alacağımız ve hep başımızın üstünde tutacağımız J